Lange Hilleweg 235

Astrid Moors

Na haar opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunsten Maastricht volgde zij een jaar wijsbegeerte aan de RU Utrecht. Enkele jaren later volgde zij een opleiding kunst, media en technologie in Hilversum en daarna een master aan de kunstacademie van Breda. Sinds 2000 werkt zij in Rotterdam.
Astrid Moors maakt tekeningen, grote schilderijen met acryl op doek, interactieve animaties en combinaties van de drie.
Wat we zien zijn geïsoleerde anekdotes, universele gemoedstoestanden; subtiel poëtisch, introvert en verstild. De werken hebben een grafische benadering in hun lijnenspel en kleurgebruik. Het ritme van herhaalde vormen versterkt een afstandelijke verstilling. Is er sprake van verveling of zinloosheid? De tijd doden of (bijna) de confrontatie aangaan?
Werk van Astrid Moors is opgenomen in collectie’s van o.a. DELA, FNV, CBK, KvK en particulieren. Begin 2015 had zij een grote overzichtstentoonstelling in de Rechtbank Rotterdam, met schilderijen van de afgelopen 20 jaar.

Netty van Osch

PO & Kuna

Netty van Osch werkt aan een `Universele Autobiografie`. Al haar projecten en objecten zijn daar een onderdeel van. De objecten zijn opgebouwd rond door haar zelf gekozen stijlfiguren PO en Kuna. PO (pion) staat voor het gemeenschappelijke, het is een wezen dat wil samenwerken. Kuna (koning) staat voor het individu, het is een monarch. Ze leven samen in POlymorf (symbiose), de parallelle wereld waar tegenstelling en mogelijkheden, keuze en lot, spel en competitie elkaar afwisselen of een duel opleveren. Dit zijn vaak installaties waarin het speelveld centraal staat. Het lot van de stijlfiguren is steeds het hoofdthema van deze Universele Autobiografie.

PO & Kuna

Netty van Osch is working on the theme of a ‘universal autobiography’, which is the basis of all her sculptural work. This body of work features two iconographic characters, ‘PO’ and ‘Kuna’. PO (pawn) is the community; a collaborative being. Kuna (king) is the individual; a monarch that seeks power. They live together in ‘POlymorf’ (symbiosis), a parallel world were opposing states coexist; where opportunity and oppression, choice and fate, cooperation and competition, all proceed together in either harmony or conflict. The ‘playing field’ is often a central metaphor in Van Osch’s installations, where the ‘fate’ of her characters is played out in the disturbing drama of her Universal Biography.

Harry Schumacher

Harry Schumacher stelt de manier waarop de mens met de natuur omgaat aan de kaak. We plaatsen onszelf boven de natuur, ook al maken we er deel vanuit. We zien de natuur als een laboratorium, waarmee we kunnen doen wat we willen, denken we.

De complexiteit die maatschappelijke structuren met zich meebrengen, laat de mens eerder vertrouwen op de ratio dan op het gevoel, terwijl een balans tussen beide wenselijk is. De ratio houdt remmingen en zichzelf in stand, met verwijdering van de natuur tot gevolg. De installaties zijn een confrontatie hoe we de natuur zien, vanuit het oogpunt van de mens. Door constant bewust bezig te zijn met het absurde menselijke gedrag, wordt het herkennen een tweede natuur, zodat de werken op een intuïtieve manier tot stand kunnen komen. Een alternatieve wereld van metaforen is het resultaat.

In het tekenwerk wordt het arsenaal aan instrumenten uitgebreid. In een zelf ontwikkelde gemengde techniek worden tekeningen overgezet op vilt.

Henk de Bont

Beeldend kunstenaar/singer-songwriter Henk de Bont heeft een klein atelier aan de Lange Hilleweg 235. Toch is de ruimte (14 m2) groot genoeg voor uiteenlopende activiteiten. Henk schrijft Nederlandstalige popsongs en neemt deze ter plekke digitaal op. Het atelier fungeert tevens als oefenruimte voor zijn live-optredens. In een ander gedeelte van de ruimte maakt hij illustraties, tekeningen en ontwerpen voor zijn zeefdrukken. Het drukproces zelf gebeurt op een andere locatie. Het beeldend werk wordt gekenmerkt door een heldere, cartoonachtige stijl, vaak gerelateerd aan sociaal-maatschappelijke onderwerpen. Zijn werk is niet alleen te zien op www.benksbiz.nl, maar ook bij Casper Haring Design, in de Schilderstraat in Rotterdam, waar hij permanent een wand tot zijn beschikking heeft.

Henk beschouwt zijn atelier als het uitvoerend orgaan van zijn hersencellen, een soort manifestatie van zijn state of mind.

De laatste tijd werkt Henk samen met beeldend kunstenaar/dichter Hans Wap. Hij zet gedichten van Hans, met de nodige aanpassingen, op muziek. Samen treden zij op met een theaterprogramma, waarin muziek en poëzie elkaar afwisselen.

Els Kingma

In haar recente beeldhouwwerken ontleedt Els Kingma de menselijke gestalte, zowel letterlijk als figuurlijk. Het valt op dat de onderdelen van het lichaam ons afzonderlijk meer tonen dan het totaal. De koppen en torsen zijn ontdaan van al het overbodige. Ze zijn teruggebracht tot de meest essentiële vorm. Zo ‘uitgekleed’ vormgegeven weerspiegelen ze de kern van de menselijke conditie. Dit streven naar minimalisme is voor haar echter geen doel op zich. Nergens leidt haar werkwijze tot loze esthetiek of betekenisloze abstractie. Door deze gestileerde, ‘ijle’ vormentaal lijkt zij de naakte werkelijkheid van de menselijke existentie te willen benadrukken. De torsen hebben niets wulps, rondborstigs of decadents maar neigen naar zuiverheid en transcendentie. In deze ontkleedde borstbeelden zijn de voor het voortbestaan onontbeerlijke attributen zoals borsten, benen, billen en kruis slechts summier vormgegeven door een welving of een uitgehouwen plooitje. De beschouwer moet moeite doen ze te ontwaren. Ze worden zodanig ingehouden weergegeven en tot eenvoudige vormen gereduceerd dat de indruk wordt gewekt dat het niet gaat om op seks en voortplanting gerichte lichaamsdelen maar om aspecten van het lichaam die net als punten en komma’s in een tekst richting proberen te geven aan het lezen van de lezer of in dit geval aan het waarnemen van de kijker. Afhankelijk van de aandacht van de beschouwer geven de ‘torsen’ en ‘koppen’ hun geheimen slechts geleidelijk aan prijs. De urgentie dringt zich niet onmiddellijk op maar openbaart zich stap voor stap en wordt bi j elke stap groter en dwingender. Ze toont ons haar werkelijkheid op een bijna contemplatieve en introverte wijze. Haar beelden zijn het tegenovergestelde van ‘ lawaaikunst’ , van kunst die wil ‘pleasen’ of ‘verontrusten. ’ Zij veroorzaakt met haar beelden geen opschudding. Alles draait om verstilling. Juist die ingehouden expressie bewijst haar vakmanschap.

Robert Klatser 2017