Arnold Schalks
Arnold Schalks is een onafhankelijk beeldend kunstenaar, grafisch vormgever, webdesigner, decor- & lichtontwerper, theatermaker, performer, dichter, publicist, redacteur, uitgever, curator, docent en organisator van kunstevenementen. In de periode van 1997 tot 2001 maakt hij onder de naam Bühne de BovenLucht drie muziektheatervoorstellingen in een voormalig fabriekspand aan de Rotterdamse Keileweg. Vanaf 2003 houdt hij zich bezig met de vormgeving van (muziek)theaterproducties van divers kaliber in binnen- en buitenland. In de periode 2004 – 2005 organiseert hij zes interdisciplinaire manifestaties met een theatrale component in ‘kunstruimte’ de Vrije Schuur, een kleine blokhut in de achtertuin van zijn woning in de Rotterdamse wijk het Oude Noorden. Zijn verhuizing in 2009 naar een SKAR-atelier aan de Rotterdamse Osseweistraat biedt hem de gelegenheid om OCW (een verbastering van het woord ‘Ossewei’), een podium voor kleinschaligheden, te beginnen. Hij start er crimmp (= creatieve reductie in de multimediale praktijk), een serie multidisciplinaire voorstellingen, waarin reductie als een meerwaarde wordt gezien. Zeven jaar later verhuist het podium naar een klaslokaal op de begane grond van een voormalige lagere school, nu SKAR-eigendom, aan de Drievriendenstraat 26. De woorden kleinschaligheid en gastvrijheid verbinden de drie voornoemde initiatieven, die nadrukkelijk in de marges van het kunstbedrijf opereren.
Djojo en Versteeg
Djojo & Versteeg consists of two multidisciplinary artists. Rik Versteeg (1990) graduated as a Fine-Art photographer in 2013 and Danny Djojosoedarmo (1993) is a self-educated make-up artist and stylist. The duo met at the Willem de Kooning academy in Rotterdam.
By combining forces we found a way to complement each other’s skills and create images that capture the essence of human experience. We convey our images (concepts) into a fantasy realm, marked out with both imagination and a thought-provoking reference to the real world.
We aim to create aesthetic, conceptual and stylized imagery based on social themes. Using topics that are currently playing a social role in society, we want to trigger the minds of our viewer.
Our images unveil a careful process that can be considered an investigation about the liminal area in which imagination and perceptual reality find an unexpected point of convergence. We aim to show the viewer an undiscovered and subconscious world with our photography.
We draw most of our inspiration from theories, myths, technology and gender, but most importantly; the way the human being is able to relate to it.
By de-constructing a two-dimensional concept and layering it again, we are able to create new images with a twist. These images are open for a broad interpretation and stimulate our viewers’ physique.
Work:
Our images are the end result of a careful process.
We investigate the point where fantasy and reality meet.
We create aesthetic and stylized images that can be used for artistic and commercial purposes.
Starting off from a customized concept where we appeal to the imagination and subconsciousness of the viewer.
Myths, technologies, theories and diversity issues are a few of the subjects where we draw most of our inspiration from.
With this information we constantly ask ourselves the question in
which way the humans can relate to our reality.
Efrat Zehavi
Het Museum van Subjectieve Wetenschap is een verzameling beelden, tekeningen, collages, animaties, installaties en korte verhalen, die een gemeenschappelijk onderzoeksonderwerp hebben: mijn eigen zelfbeeld en de vorming daarvan.
Steeds neem ik bij het maken van werk een andere ‘rol’ aan: soms ben ik een vrouw, soms een Jodin, Israëlische of migrant. Ik kan een dochter, kleindochter of minnares zijn. Door met een ander perspectief naar mijzelf te kijken, en door mijn relaties met mijn verwanten of (voor)ouders te bestuderen, vertel ik hetzelfde verhaal telkens vanuit verschillende invalshoeken, en zo belicht ik verschillende aspecten van mijn identiteit en afkomst.
In de titel van het project ‘Subjective Science’ zit een innerlijke tegenstrijdigheid waar ik bewust mee speel. Het is onmogelijk om tegelijkertijd de onderzoeker en het proefkonijn te zijn. Maar dat is wel wat ik probeer. Door het gebruik van ironie ontstaat afstand van mezelf, en zo bereik ik toch enige objectiviteit. Ook zijn mijn beelden, collages, scènes, animaties of korte verhalen wel degelijk gebaseerd op jarenlange observaties, concrete levenservaringen, autobiografische feiten en zelfanalyse.
Toch, omdat ik weet dat het onmogelijk is om ooit achter het goede antwoord of ‘de waarheid’ te komen, blijf ik nieuw werk produceren & werkmethodes ontwikkelen. Immers, door iets waar geen definitief antwoord op is, ontstaan ruimtes die met eigen fantasie en eigenzinnige theorieën kunnen worden opgevuld. Ik gebruik daarbij bijvoorbeeld kennis over psychologie, (neuro)biologie, Chinese acupunctuur of yoga, die ik met elkaar verbind op een associatieve manier.
themuseumofsubjectivescience.com
www.passportraits.com
www.dichtkunstkrant.nl
Jeanne Rombouts
Uitgangspunt voor het werk van Rombouts (tekeningen: houtskool en krijt op papier) is haar directe betrokkenheid met de kleigrond van de IJsselmeerpolders.
Haar vader is een van eerste agrariërs in Oostelijk Flevoland.
De herinnering aan dit landschap speelt een belangrijke rol in haar werk:
– de kracht van de enorme kleivlakte
– de wijdheid, de ruimte, het licht
– de lucht die de aarde raakt en tekent
– de perspectieflijnen van de ploegvoren
– de beweging in de kleigrond door ploegen, zaaien en oogsten
– de verschillende structuren (grote, vette kluiten in de ploegvoor – fijne klei korrels in de pasgezaaide bietenpercelen)
Landschappen, transparante bodemprofielen, figuren, torso’s en portretten ondergaan
een wisselwerking en overlappen elkaar.
Krijt en houtskoollijnen en vlekken, variërend van lichtgrijs tot diep zwart, bewegen en krioelen binnen de gegeven context.
Laten het licht van het papier stralen en vormen organische stelsels waarin natuurkrachten een belangrijke rol spelen.
Het landschap als een complex geheel dat zijn geheimen niet wil prijsgeven.
Het landschap wordt een zelfportret.
